پوسیدگی و افتادن دندان یکی از مشکلات دهان و دندان است که نگرانی زیادی برای بیماران به وجود می‌آورد. استفاده از دندان مصنوعی برای رفع مشکل بی‌دندانی یکی از روش‌هایی بود که تا چندی پیش مورداستفاده قرار می‌گرفت.
قبل از توسعه ایمپلنت‌های دندانی افرادی که از پروتزهای دندانی استفاده می‌کردند قادر نبودند به‌خوبی غذا بخورند بنابراین حاضر می‌شدند بی دندانی را به جان بخرند و از دندان مصنوعی استفاده نکنند.
اما امروزه با تکنولوژی ایمپلنتولوژی، امکان ایمپلنت کردن دندان فراهم‌شده که عارضه‌ای به همراه نداشته و دندان ایمپلنت شده می‌تواند همانند دندان اصلی کار کند. اما ایمپلنت چیست که می‌تواند جایگزین روش‌هایی چون پل زدن و یا پروتز دندانی شود.
ایمپلنت دندانی متشکل از یک پیچ تیتانیوم است که به استخوان فک جوش داده می‌شود. پروسه اتصال ایمپلنت به استخوان ادغام ایمپلنت(osseointegration) نامیده می‌شود که شامل اتصال ایمپلنت به یک جزء به نام پایه(abutment) است که از تاج پشتیبانی می‌کند. ایمپلنت بدون ضایعه دندانی به استخوان فک متصل شده و یک روش عالی برای جایگزینی دندان‌ها می‌باشد.
طبق تحقیقات صورت گرفته طول عمر پروتزهای دندانی ۵ تا ۱۰ سال و میزان شکست آن‌ها ۳۰ درصد است و پروتزهای کامل نیز ممکن است موجب اختلال در غذا خوردن شوند. اما میزان موفقیت ایمپلنت‌های دندانی ۹۷ درصد است.
ایمپلنت‌های دندانی مشکلات مربوط به دیگر روش‌های جایگزینی دندان را از بین می‌برند و به فرد اجازه می‌دهد تا هر غذایی را با لذت بخورد. در ادامه در خصوص مراحل درمانی ایمپلنت و روش‌های نگهداری آن توضیح داده خواهد شد.
سرفصل‌های عنوان‌شده در این مقاله عبارت‌اند از:
مراحل درمانی ایمپلنت
برای قرار دادن ایمپلنت درون فک باید جراحی صورت گیرد. بنابراین همانند بقیه جراحی‌ها ابتدا باید سلامت فرد موردبررسی قرار گیرد.
در اولین مرحله از مراحل درمانی ایمپلنت سلامت لثه بیمار و استحکام استخوان‌های فک او موردبررسی قرار می‌گیرد تا مشخص شود که قادر به نگهداری ایمپلنت است یا خیر.
مصرف دخانیات، مصرف داروهایی که حاوی مشتقات بیس فسفونات هستند درمان ایمپلنت را با مشکل مواجه خواهد کرد ازاینرو برای بیمارانی با شرایط فوق ممکن است پزشک این روش را برای درمان انتخاب نکند. بعد از معاینه لثه هرگونه عفونت و پوسیدگی دندان‌های مجاور محل قرارگیری ایمپلنت باید درمان شده و از سلامت کامل بافت‌های دهانی اطمینان حاصل شود.
به این منظور باید یک اسکن رادیوگرافی از فک و دهان توسط متخصص فک و صورت گرفته شود. اما مهم‌ترین و آخرین مرحله قبل از جراحی ایمپلنت بررسی شرایط سلامت بیمار است.
اشخاصی با فشارخون بالا، سابقه سکته قلبی، سابقه پیوند عضو و به‌طور کل بیمارانی با شرایط خاص باید اطلاعات کاملی از سوابق بیماری خود در اختیار دندان‌پزشک قرار دهند زیرا که در برخی موارد لازم است دندان پزشک با پزشک بیمار مشورت کند.
مدت‌زمان انجام مراحل درمانی ایمپلنت به تعداد ایمپلنت‌ها و پیچیدگی شرایط عمل بستگی دارد. مراحل درمانی ایمپلنت به دو صورت تک‌مرحله‌ای و دومرحله‌ای انجام می‌شود.
در روش تک‌مرحله‌ای میله ایمپلنت و اتصالاتی که بین پروتز و ایمپلنت متصل می‌شود هم‌زمان در دهان قرار داده می‌شوند و بعد از اتمام جراحی ضمایم ایمپلنت در دهان قابل‌مشاهده است. در روش دومرحله‌ای ابتدا میله ایمپلنت در زیر لثه جایگذاری می‌شود بعد از گذشت ۲ تا ۳ ماه که بهبودی کامل لثه و استخوان فک حاصل شد، اتصالات ایمپلنت به آن متصل می‌شود.
در هر دو روش پروتز نهایی بعد از گذشت ۲ تا ۴ ماه از جراحی اولیه آماده تحویل می‌باشد. در طول این زمان امکان ساخت انواع پروتز موقت ثابت و یا متحرک وجود دارد تا بیمار برای تکلم و جویدن غذا مشکلی نداشته باشد.
نگهداری ایمپلنت و افزایش طول عمر آن
همان‌طوری که دندان‌های ما به مراقبت و مسواک هرروزه نیاز دارند دندان ایمپلنت شده نیز به نگهداری و مراقبت نیاز خواهد داشت. ایمپلنت نوعی پروتز ثابت دندان است که در صورت مراقبت صحیح می‌تواند سال‌ها در دهان باقی بماند. نکات مفیدی که برای نگهداری ایمپلنت و افزایش طول عمر آن باید رعایت شود عبارت‌اند از:
- بهتر است یک روز بعد از کاشت ایمپلنت از مسواک زدن در اطراف ناحیه عمل خودداری شود.
- تا ۸ ساعت بعد از عمل جراحی، دهان نباید شسته شود.
- بهتر است برای شستن دهان بعد از جراحی از دهان‌شویه استفاده شود. بهترین محلول برای شستشوی دهان کلرهگزیدین است که لازم است روزی سه مرتبه دهان را با آن شستشو داد.
- اگر گرسنه هستید بهتر است بعد از جراحی و از بین رفتن بی‌حسی اقدام به خوردن چیزی کنید تا فشار واردشده به ایمپلنت را حس کرده و بتوانید آن را کنترل کنید.
- برای نگهداری ایمپلنت و افزایش طول عمر آن توصیه می‌شود از برسهای بین‌دندانی، نخ دندان، مسواک و ترجیحاً خمیردندان‌های مخصوص ایمپلنت استفاده شود زیرا پلاکت‌های میکروبی باعث عفونت لثه می‌شوند، بنابراین برای نگهداری ایمپلنت و افزایش طول عمر آن نیاز به دقت زیادی می‌باشد.
- کشیدن سیگار، خوردن قهوه و نوشیدن چای برای افرادی که به‌تازگی عمل ایمپلنت انجام داده‌اند جایز نمی‌باشد.
- اگر به دنبال نگهداری ایمپلنت و افزایش طول عمر آن هستید باید از مصرف دخانیات، مواد مخدر و مشروبات الکلی صرفه نظر کنید زیرا مصرف این مواد موفقیت کاشت ایمپلنت را با مشکل مواجه کرده و طول عمر آن را کاهش می‌دهد.
برای نگهداری ایمپلنت و افزایش طول عمر آن توصیه می‌شود از برسهای بین‌دندانی، نخ دندان، مسواک و ترجیحاً خمیردندان‌های مخصوص ایمپلنت استفاده شود.
مزایای کاشت ایمپلنت
ایمپلنت به ریشه دندان طبیعی بسیار شباهت داشته و از موادی تشکیل‌شده که با سلول‌های بدن سازگار است.
از طرفی به دلیل کارایی و راحتی نصب، یکی از پرطرفدارترین روش‌های درمانی برای جایگذاری دندان به‌حساب می‌آید. ایمپلنت از بیماری‌های لثه جلوگیری کرده و موجب بهبود سلامت دهان و دندان می‌شود.
برخی از مزایای کاشت ایمپلنت در زیر لیست شده است:
- ایمپلنت استحکام و قدرتی برابر دندان طبیعی دارد بنابراین توانایی جویدن و زیبایی بیمار کاهش نمی‌یابد.
- در کاشت ایمپلنت برخلاف سایر روش‌های پروتزی، نیازی به تراشیدن دندان‌های مجاور و یا تکیه کردن تاج مصنوعی نیست بنابراین سلامت دندان‌های مجاور به خطر نمی‌افتد.
- روکش ایمپلنت به دندان طبیعی بسیار شباهت داشته و به‌این‌علت نمی‌توان آن را با دندان طبیعی تشخیص داد.
- از دیگر مزایای کاشت ایمپلنت تحلیل نرفتن استخوان فک می‌باشد. ایمپلنت از ساختار استخوان زیرین محافظت کرده و به ثبات دندان‌های طبیعی مجاور نیز کمک می‌کند و همچنین شکل و اندازه فک را حفظ می‌کند.
- ازآنجایی‌که روکش ایمپلنت جای خالی دندان را پر می‌کند و مانع از تجمع باکتری در آن ناحیه می‌شود بنابراین از بروز التهابات و عفونت لثه جلوگیری می‌کند.
- یکی از اصلی‌ترین مزایای کاشت ایمپلنت طول عمر آن می‌باشد زیرا که در صورت مراقبت صحیح می‌تواند دوام مادام‌العمر داشته باشد و در صورت از دست رفتن نیز قابل‌جایگزینی مجدد می‌باشد.
پیوند استخوان در ایمپلنت
این بافت‌های استخوانی ازدست‌رفته می‌باشد و رشد مجدد استخوان را به دنبال دارد. جهت ایجاد پایه قوی برای کاشت دندان از پیوند استخوان در ایمپلنت استفاده می‌شود.
در جراحی ایمپلنت زمانی که بیمار فاقد استخوان فک باشد از پیوند استخوان برای ایمپلنت استفاده می‌کنند. در تکنیک‌های عمومی پیوند استخوان در ایمپلنت، به استخوانی با حداقل ۱۰ میلی‌متر طول و ۶ میلی‌متر پهنا نیاز است.
رایج‌ترین پیوند استخوان در ایمپلنت پیوند تقویت استخوان نام دارد که استخوان معیوب با استخوان طبیعی و غشای نیمه‌تراوا پوشانده و فرصت ترمیم به آن داده می‌شود. در طول‌ترمیم استخوان طبیعی جایگزین پیوند شده و پایه استخوانی جدیدی برای ایمپلنت شکل می‌گیرد.
در این مقاله در مورد اینکه ایمپلنت چیست صحبت شد و دریافتیم که ایمپلنت دندان نوعی پایه تیتانیومی است که با سلول‌های بدن سازگار بوده و در داخل استخوان فک کار گذاشته می‌شود.
با استخوان‌سازی سلول‌های استخوان‌ساز در سطح ایمپلنت، معمولاً ۳ تا ۴ ماه طول می‌کشد تا استخوان فک به ایمپلنت جوش بخورد. بعدازاین مرحله آر مراحل درمانی ایمپلنت تاج و روکش دندان ساخته‌شده و روی پایه قرار می‌گیرد.
بدون نظر