پیوند استخوانی در ایمپلنت زمانی که یک شخص از سلامت عمومی خوبی برخوردار است ولی به دلیل بیماری‌های پریودنتال، آسیب‌ها یا عفونت‌های دیگر دندان خود را از دست می‌دهد، ایمپلنت دندان یک روش عالی، ایمن و بلندمدت برای حل مشکل وی خواهد بود.
ایمپلنت دندان یک دندان مصنوعی ریشه‌دار است که یک متخصص پریودنتولوژی و جراح ایمپلنت دندان قادر است تا آن را درون فک قرار دهد تا جایگزین دندان یا پلی برای دندان باشد.
جراحی ایمپلنت دندان معمولاً در مراحل مختلفی انجام می‌شود. در مرحله اول دندان آسیب‌دیده کشیده می‌شود سپس جراح برای جراحی آماده می‌شود.
در این مرحله ممکن است نیاز به پیوند استخوان در ایمپلنت باشد. پیوند استخوان روشی برای جایگزینی و بازسازی استخوان‌های ازدست‌رفته است و همچنین می‌تواند خطوط مناسب صورت را بازگرداند.
اگر دندان‌ها به دلیل آسیب، پوسیدگی ریشه یا کرم‌خوردگی از بین روند، از دست رفتن استخوان رخ می‌دهد و استخوان‌های اطراف فک شروع به تحلیل رفتن می‌کند.
در این صورت پیوند استخوان یک پایه محکم‌تری برای ایمپلنت دندان ایجاد می‌کند. در ادامه بیشتر در مورد پیوند استخوان در ایمپلنت و انواع آن صحبت خواهد شد.
سرفصل‌های عنوان‌شده در این مقاله عبارت‌اند از:
ایمپلنت دندان یک روش برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته است که برخلاف سایر دندان‌های مصنوعی که برای کار گذاشتن به دندان‌های مجاور تکیه می‌کنند، در ایمپلنت استخوان فک نقش نگه‌دارنده پایه ایمپلنت را بازی می‌کند لذا به دندان‌های مجاور فشاری وارد نشده و سبب سایش و از بین رفتن آن‌ها نمی‌شود.
بیماری‌های حاد لثه، عفونت‌های شدید، پوکی استخوان، دیابت نوع دو و همین‌طور از دست دادن طولانی مدت دندان سبب تحلیل رفتن استخوان فک خواهند شد.
ازآنجایی‌که استخوان فک نقش نگه‌دارنده پایه ایمپلنت را بازی می‌کند بنابراین اگر زمان ایمپلنت استخوان‌هایی که سبب نگهداری دندان می‌شوند تحلیل روند به‌مرورزمان دندان ایمپلنت شده لق شده و از بین می‌رود زیرا دیگر استخوان کافی برای نگهداری دندان وجود ندارد. پیوند استخوان در ایمپلنت به‌منظور بازسازی استخوان تخریب‌شده دندان انجام می‌شود.
پیوند استخوانی در ایمپلنت
گاهی اوقات به دلیل تحلیل رفتن استخوان اطراف دندان طبیعی بیمار، دندان‌پزشک از جراحی GRT قبل از درمان ایمپلنت استفاده می‌کند.
گاهی نیز برای به وجود آوردن شرایط مناسب جهت ایمپلنت دندان از پیوند استخوان استفاده می‌شود زیرا میزان و استحکام استخوان فک در خوب جوش خوردن ایمپلنت دندان به فک، بسیار تأثیرگذار است.
برای پیوند استخوان در ایمپلنت می‌توان پیوند را هم‌زمان با ایمپلنت انجام داد البته توجه داشته باشید که این فقط در صورتی امکان‌پذیر است که تحلیل استخوان فک ناچیز باشد.
اما اگر استخوان فک به دلیل بیماری و عفونت بسیار تحلیل رفته باشد دیگر نمی‌توان ایمپلنت و پیوند را هم‌زمان انجام داد در این صورت 2 تا چند ماه قبل از کاشت ایمپلنت دندان، پیوند استخوان انجام می‌شود تا در این مدت‌زمان میزان استخوان موردنیاز برای ایمپلنت فراهم شود.
اگر استخوان فک به دلیل بیماری‌های پریودنتال آسیب‌دیده و تحلیل رفته باشد، فک توانایی نگهداری ایمپلنت را نداشته لذا پیوند استخوان در ایمپلنت ضرورت می‌یابد.
اگرچه ایمپلنت یکی از بهترین روش‌ها برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته است اما اثربخشی آن به نحوه اتصال آن به استخوان فک مرتبط خواهد بود.
بنابراین اگر استخوان فک بیمار از قدرت و استحکام کافی برخوردار نباشد پیوند استخوان جهت تقویت و بهبود استخوان فک انجام می‌شود. عموماً پیوند استخوان در ایمپلنت به سه منظور زیر انجام می‌شود:
به‌طور سنتی این فرایند با حذف یک قطعه استخوانی از قسمت دیگر فک و یا بدن بیمار و پیوند آن به استخوان فک انجام می‌شود. اما گزینه‌های جایگزینی که امروزه جهت پیوند استخوان در ایمپلنت استفاده می‌شود شامل گرفتن استخوان از یک منبعی از بدن یا یک منبع حیوانی و جایگزینی آن با استخوان ازدست‌رفته فک خواهد بود.
این گزینه‌ها موجب کاهش بیماری در بیمار شده و از جراحی‌های دوم جلوگیری می‌کند و همچنین موفقیت‌آمیزتر است. بعدازاین روند ممکن است چند ماه طول بکشد تا استخوان پیوند داده‌شده به‌اندازه کافی رشد کند و قادر به نگهداری ایمپلنت دندان شود.
زمانی که استخوان فک بهبود یافت پروتز ایمپلنت ادامه می‌یابد. این مرحله با قرار دادن ایمپلنت تیتانیومی دندان در استخوان فک آغاز می‌شود. این مرحله نیز ممکن است چندین ماه طول بکشد.
درنهایت پس از بهبودی کامل جراح یا دندان پزشک نیم پایه را قرار می‌دهد و پست فلزی ایمپلنت درون فک قرار می‌گیرد. مجدداً باید برای بهبود بافت نرم مدت‌زمانی سپری شود.
پس از بهبودی، قالب‌های دندان و استخوان فک گرفته می‌شود و روند قرار دادن دندان نهایی صورت می گیرد. اگرچه این مراحل وقت‌گیر است اما گاهی پیوند استخوان بخش ضروری و لازم پروسه ایمپلنت محسوب می‌شود.
بعد از جراحی ممکن است بیماران ناراحتی‌های معمولی مثل ورم لثه یا پوست وکمبودی و خونریزی جزئی لثه را تجربه کنند اما این عوارض جانبی رایج به‌سرعت از بین می‌روند.
برخی محدودیت‌های غذایی نیز بعد از پیوند استخوان در ایمپلنت باید رعایت شود به‌طور مثال بعد از پیوند بیمار فقط می‌تواند غذاهای نرم بخورد و باید از خوردن غذاهای سفت و سخت اجتناب کند.
استخوان موردنیاز برای پیوند استخوان از منابع مختلفی تأمین می‌شود. استخوان‌های ناحیه فک و صورت، چانه و یا ران پا بیمار برای پیوند استخوان در ایمپلنت مناسب هستند.
گاهی اوقات نیز از استخوان استریل و منجمد شده انسانی دیگر برای پیوند استخوان استفاده می‌شود. از استخوان حیوانی نیز برای پیوند استخوان در ایمپلنت استفاده می‌شود.
مواد استریل استخوان مانند سنتزی از آخرین منابع استخوانی موجود برای پیوند استخوان در ایمپلنت به شمار می‌آیند. بنابراین با توجه به منبع تأمین استخوان، انواع پیوند استخوان در ایمپلنت را می‌توان به چهار گروه زیر دسته‌بندی کرد:
ازآنجایی‌که استخوان پیوندی جهت پیوند استخوان در ایمپلنت از استخوان خود بیمار، انسان دیگر، حیوان و یا مواد سنتزی تأمین می‌شود بنابراین اتوگرافت، آلوگرافت، زنوگرافت و آلوپلاست چهار نوع معمول پیوند استخوان در ایمپلنت هستند.
یکی از روش‌هایی که برای جایگزینی دندان‌های ازدست‌رفته استفاده می‌شود ایمپلنت است. در این روش از استخوان فک به‌عنوان پایه نگه‌دارنده ایمپلنت استفاده می‌شود لذا اگر استخوان فک به دلایل مختلفی چون بیماری‌های پریودنتال تحلیل رفته باشد استفاده از پیوند استخوان در ایمپلنت ضرورت می‌یابد.
با توجه به منبع استخوانی موردنیاز برای پیوند، پیوند استخوان در چهار نوع اتوگرافت، آلوگرافت، زنوگرافت و آلوپلاست قابل انجام است.
اگر این مطلب را میخوانید ، احتمالا دوست دارید راجع به مطالب زیر هم اطلاعاتی داشته باشید:
برای کسب اطلاعات در حوزه های بالا ، میتوانید سه مقاله زیر را مطالعه کنید:
